Het Nieuwlandplein grenst aan de Simliduinen en situeert zich historisch gezien binnen het grotere duinencomplex. Daarnaast is het Nieuwlandplein gelegen op een boogscheut van de dijk en het strand. Ter hoogte van het Nieuwlandplein is de typische hoogbouw langsheen de kustlijn onderbroken. Hierdoor ontstaat visueel en fysiek een sterke aantrekkingskracht richting de zee en het strand. Binnen deze open ruimte relatie vinden we centraal de Sint-Bernarduskerk terug. Het Nieuwlandplein vormt als het ware het knooppunt waar beide landschappen elkaar kunnen ontmoeten. Verder wordt dit een een plein met ondergrondse parking waardoor het Nieuwlandplein als het ware een nieuwe toegang tot Nieuwpoort vormt.
Nabij het Nieuwlandplein vinden we een ruim aanbod aan verharde en groene publieke ruimte terug. De recreatieve functie is hierbij het hoofddoel. Op veel plaatsen binnen deze publieke ruimtes vinden we vormen van kunst terug. Van de Simliwijk tot het Leopoldplein, de Zeedijk, het Hendrikaplein, het Loodswezenplein, het Fabre plein, de Havengeul en het Prins Mauritspark. Nieuwpoort hecht veel belang aan Kunst.
Het ontwerp speelt hier verder op in door als basis te werken met negatieve luchtfoto’s van de Simliduinen. Deze negatieve luchtfoto’s van de Simliduinen zorgen voor een beeld waar de aderstructuren en de gelaagdheid van dergelijk landschappen sterk zichtbaar worden. Het effect oogt buitenaards. Wat we eerder waarnamen als zand en beplanting wordt onherkenbaar door kleurtinten van wit – paars- donkerblauw. Deze vorm van fotografie zal de basis vormen voor het uitzetten van de ontwerplijnen. Ze onstaan uit de landschapskenmerken van de Simliduinen. de mogelijkheden zijn eindeloos waardoor de nodige flexibiliteit blijft bestaan. Vanuit de lucht zal de structuur van de Simliduinen leesbaar worden maar het concept zal ook als een stenig land art zichtbaar en voelbaar worden op het maaiveldniveau van het Nieuwlandplein.
